(de film, super 8)
Dan
momento dado
de constatering
hoe sneller
het verglijdt
hoe minder
kiek geschoten.
Dan
in schade bijeen
maar al te vaak
geportreteerd
om nog sprankel
te laten zien.
Blik grauw geteerd,
‘t licht vervlogen
te veel verleden
in de toekomst,
als de tijd te
snel wordt geleden.
Dan
foto’s in de lade
van het bureau
schakelen me over
in een langzamer
en lijdzamer tempo.
Verlangen, verlengen.
Laat me leven
Per saldo
de voorpret
is het feest.
Dan
in een crescendo
- als weldra cinema
wordt uitgevonden -
eeuwigheid tegemoet.
Het leven schiet voorbij
in een onpeilbaar niets.
Aan het eind nog wat
witte strepen in het grijs.
En de spoel zingt wat
pwratzen, ‘t geluid krijst.
vervagend in stilstand.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten