LOF IN DE KOP | Hans Mellendijk

Psalm 119, zommer 2007

Rooftocht, ri-jen jatwerk onvergetteluke regels uut Achterhookse Nedersaksische poëzie

pedalend op de weurde kom ik vrögger integen. um ’t eaven

‘kwil neet klagen ‘tkump neet as boezenwind, óngeleagen

op de lange weg waor ooit oom bertus op weg naor de hof van de wiersse

-rodendrons bleuien in kleurenpracht- in mei ’t geurend lot

hee vertellen op den langen weg ’t was veur mien jònge oren ‘n openbaring

op -in d’n volksmond- psalm 119 - hee ok ontzag borg veur dichter staring

op weg naor vorden via reurle zekers sindsdien da’k d’r an denken mot

parallel daoran de veengötte. niks anders dan feiteluk ’n dichtader

want deur denzelfden dichter hierveur indachtig in opdracht egraven. ‘t water

streumt nòw van slinge naor berkel maor vanwege ’t gedicht krang andersumme

dan görgelt prutjend fiene kreuntjes

ne kikvors odinkt oet ‘t nat

de zunne höltert aover ‘t water

de bli-je neurie weijlandt in mien

en ’t grune onderwater grinnekt met

dicht duuzend weurde scheuter

ik blauw baoven gruun

en dreum mien ’n dròm

gedichte in moerstaal

iets schrif zichzelf terlindeduenkt ‘t

geheel neet onbescheiden

mellendiekt ‘ t fluusterdingen

gedachten trekket vaorn

krosenbrinkt deur miene hoed

gin zaod stoolt op den wenneplas

in de schoppe des doods

roest ’t manen, larven, empen muggen.

schimmel, mos en zwarte luze,

den stank van rotten, dooie muze -

hee ‘s den lesten dichter

in ons mooie plat

hee döt de deure too

gund wiet erinkvelden

een hoop kranen zwart

maor wat käminkt

daor um de ecke

das ne aparten

bierman keupert psalmen veur 't huus van de fienen
en avé maria - nomen est omen - veur rooms-katholiek
't morgenrood dagen al veur socialisten
rooms, rood of de fienen, 't was em geliek

’n baelderskind dat zwarvend af mag hendriksen

nao hemelse paleizen, kump thuus as koningskind

dan wieter doornopper, de ogen uut de dopper

jolinkt oerend hard de motoren op ’t hengelse zand

en kiek uut, de hoonderen jolijt stoevend an de kant

carnavalscowboys wellingt aover ’t arf

onder ‘n zinderende heujmaker

en vleugels op de kont

temoldert 't in 't rond

dweistern in dikken mot

willemsent ’t op halle an

kleine keerltjes lucast aover straote

ho mos dat no jentinkt dur mien kop

veur pauwen en poeten

manschot ik op de kapok

altied dat häösten, wat he-j d’r an?

bartelinkt ’t haenig an

umdat jao jao

bluemerst naor

nae, nae

leu integgen kommen

gewoon laeven

lettinkt ’t oaver ‘t goor

kick op òw

gussinkloot ‘t

soms he’j ne dag wolsinkt ’t wieter

wao’j weer met wieter könt

echo’s van lohues

wiej hebt mekare

maor één moment ekend

tenhoopent ’t rondeel

het was misschien ne tel,

of daorumtrent

maor ik blief an ow denk’n

in hele mooie zinnen

ottink ik an ’t end

thuuskommen

onninkt-stronkst ‘t

wat ’t achterhooks toch

groot wezzen kan

navist ’t stillekes nao.

samenstelling:

hans mellendijk

28 januari 2010

Met lof, eerste prijs Dicht(er) uut de buurt, Staring Instituut februari 2010.