De eerste dagen zoveel mogelijk bovengronds;
Blok na blok de Empire State of Chrysler
Building als
Laurentiuskerk. Het Hyde Park
als De weide van Garritsen. Champs Élysées
leidt als Spoorstraat, Tiergarten als Zaagmolenpad.
Thuis na lange reis uit de trein gestapt;
de grote weidse blik. De torenspits nabij
het evenwicht maar dan anders.
Mijn tapijt van de hemelse vrede
waar ik over thuiskomst lag te dromen.
De weide van Garritsen, vruchtbaar in al
Oh schoon lapje grond, het boerenland
's Zomers, het lange gras en wat zwart
‘s Winters krabbelt de jeugd achter stoel
In de rug lommerrijke coulissen
Mijn tapijt van de hemelse vrede
waar ik over thuiskomst lag te dromen.
De weide van Garritsen, vruchtbaar in al
haar facetten. Niets anders uit mijn gedachten.
Oh schoon lapje grond, het boerenland
schetst nog ruw het oude landschap
aanvang van het dorp dat spoort naar kern.
's Zomers, het lange gras en wat zwart
wit pinken grazen malend kort.
Het blaag ziet hoe de zweefmolen zwiert.
‘s Winters krabbelt de jeugd achter stoel
in vallen opstaan de toekomst
tegemoet verglijdende voortgang.
In de rug lommerrijke coulissen
na lange reizen de thuiskomst
wachtgevels voor nieuwe avonturen.
Foto: © H. Garnjost
Geen opmerkingen:
Een reactie posten