Ongeduldige lichamen streng gedirigeerd in een rij
voor de ingang van het Gebouw voor Christelijke Belangen.
Of was het bij de Eendracht of toch bij Zonneman Arendsen?
De Dikke en de Dunne ging het al weken fluisterend blij
in koor van de ene mond naar het andere oor.
De beelden gruwgloeiden nog jaren na in angstgeschrei
in nachtmerriedromen of déjà vu’s als timmerfabrieken
als de Deco, Suselbeek, Svedex of Lundia passeerden.
Stan schaaft een reep uit het zitvlak van zijn broek.
Wie? Ben je doof? Stan Laurel en Oliver Hardy.
Daarna oorverdovende tocht door de lintzaagmachines.
Oliver wordt uitgespuugd door afzuiginstallatie.
Scheerscène met verkleefde teerkwast. Helse lachlawines.
En telkens weer hoor ik ons joelen: “We want more!”
gepubliceerd in Poëziepuntgl - jaargang 6 - nummer 4- december 2008 | Trouw dicht in de buurt - bundel Gelderland - 8 februari 2010
Geen opmerkingen:
Een reactie posten