KELDERHELDER | Hans Mellendijk

Vale vaantjes vibrerend in de wind.
Vlagen drinkers, dronken door het lint.
’t Verlangen in tin en glas vermoord.
De ingeving in Tiffany gesmoord.

Stapelende dromen gepalletiseerd,
naar plaats van bestemming gepréadresseerd.
Verloren verbanden, ontstemde bekomst.
Gewaande plots dansen op z’n domst.

Nog nooit was het verlengen,
een verlangen naar het begin zo groot.

Brakke bloemen op de brik geschikt.
Gedachten gepakt, gewogen, gewikt.
Helderder kan ik ’t nu niet krijgen.
Om over betekenis maar te zwijgen.



gepubliceerd in Poëziepuntgl - jaargang 3 - nummer 3 - september 2005