Rooftocht, ri-jen jatwerk onvergetteluke regels uut Achterhookse Nedersaksische poëzie
pedalend op de weurde kom ik vrögger integen. um ’t eaven
‘kwil neet klagen ‘tkump neet as boezenwind, óngeleagen
op de lange weg waor ooit oom bertus op weg naor de hof van de wiersse
-rodendrons bleuien in kleurenpracht- in mei ’t geurend lot
hee vertellen op den langen weg ’t was veur mien jònge oren ‘n openbaring
op -in d’n volksmond- psalm 119 - hee ok ontzag borg veur dichter staring
op weg naor vorden via reurle zekers sindsdien da’k d’r an denken mot
parallel daoran de veengötte. niks anders dan feiteluk ’n dichtader
want deur denzelfden dichter hierveur indachtig in opdracht egraven. ‘t water
streumt nòw van slinge naor berkel maor vanwege ’t gedicht krang andersumme
dan görgelt prutjend fiene kreuntjes
ne kikvors odinkt oet ‘t nat
de zunne höltert aover ‘t water
de bli-je neurie weijlandt in mien
en ’t grune onderwater grinnekt met
dicht duuzend weurde scheuter
ik blauw baoven gruun
en dreum mien ’n dròm
gedichte in moerstaal
iets schrif zichzelf terlindeduenkt ‘t
geheel neet onbescheiden
mellendiekt ‘ t fluusterdingen
gedachten trekket vaorn
krosenbrinkt deur miene hoed
gin zaod stoolt op den wenneplas
in de schoppe des doods
roest ’t manen, larven, empen muggen.
schimmel, mos en zwarte luze,
den stank van rotten, dooie muze -
hee ‘s den lesten dichter
in ons mooie plat
hee döt de deure too
gund wiet erinkvelden
een hoop kranen zwart
maor wat käminkt
daor um de ecke
das ne aparten
bierman keupert psalmen veur 't huus van de fienen
en avé maria - nomen est omen - veur rooms-katholiek
't morgenrood dagen al veur socialisten
rooms, rood of de fienen, 't was em geliek
en avé maria - nomen est omen - veur rooms-katholiek
't morgenrood dagen al veur socialisten
rooms, rood of de fienen, 't was em geliek
’n baelderskind dat zwarvend af mag hendriksen
nao hemelse paleizen, kump thuus as koningskind
dan wieter doornopper, de ogen uut de dopper
jolinkt oerend hard de motoren op ’t hengelse zand
en kiek uut, de hoonderen jolijt stoevend an de kant
carnavalscowboys wellingt aover ’t arf
onder ‘n zinderende heujmaker
en vleugels op de kont
temoldert 't in 't rond
dweistern in dikken mot
willemsent ’t op halle an
kleine keerltjes lucast aover straote
ho mos dat no jentinkt dur mien kop
veur pauwen en poeten
manschot ik op de kapok
altied dat häösten, wat he-j d’r an?
bartelinkt ’t haenig an
umdat jao jao
bluemerst naor
nae, nae
leu integgen kommen
gewoon laeven
lettinkt ’t oaver ‘t goor
kick op òw
gussinkloot ‘t
soms he’j ne dag wolsinkt ’t wieter
wao’j weer met wieter könt
echo’s van lohues
wiej hebt mekare
maor één moment ekend
tenhoopent ’t rondeel
het was misschien ne tel,
of daorumtrent
maor ik blief an ow denk’n
in hele mooie zinnen
ottink ik an ’t end
thuuskommen
onninkt-stronkst ‘t
wat ’t achterhooks toch
groot wezzen kan
navist ’t stillekes nao.
samenstelling:
hans mellendijk
28 januari 2010
Met lof, eerste prijs Dicht(er) uut de buurt, Staring Instituut februari 2010.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten