Echo
Mooi is dat laeven in mo’jnland
Ik ervoer 't langs de Elbe
op fietsvakantie met mien lief.
De echoënde tegenliggers.
Ik mis het nów in de ochtend.
Nów zie uut de tied ekommen,
ik het slechts in gedachten heur,
óns vertrouwde ochtendgroeten.
Ok in Groningen de groet.
zie schrieft 't daor wal anders:
em-oo-ie is wat ik daor zie.
't Oogt op Frans; Kiek mi-j dan toch!
I-j heurt 't in de Achterhoek.
Op de fiets- en wandelpaden.
Alhoewel, meen ik vaker ‘Hoi’
terug te heuren. Of toch neet?
Is het slechts de teloorgang
van mien olderdoms oren?
gepubliceerd in Letterkundig Tiedschrift Roet, Harfst 2025, 47e jaorgang
Geen opmerkingen:
Een reactie posten