Kassel, Documenta 8, zomer 1987
Gesloten als een oester.
Zelfs het licht kan niet ontsnappen.
Ik aanschouw het kunstwerk.
Pas in de donkere kamer en als dia geprojecteerd,
geeft het beeld zich dan uiteindelijk prijs. De vraagtekens gekeerd.
Dokadocument.
Weerspiegelend in de glazen panelen, oorlog met tinnen soldaten.
Het heel en het al. Binnenstebuiten, buitenstebinnen.
Zonnestelsels geven zich bloot, zoals de foto toen van jou genomen.
In mijn album in stiekem hoekje naar binnen gekeerd.
Niet voor andermansogen gezworen, gluurders geweerd.
Toen mijn muze, door het niet te doen.
Eindeloos gewacht,
nu besmuikt in herinnering gebracht.
Door het los te weken.
De douchedruppels getuigen
als vreemden in de nacht.
Oorsprong van de wereld.
gepubliceerd in Poëziepuntgl jaargang 5 - nummer 1 - maart 2007
Geen opmerkingen:
Een reactie posten