Verslaopen hei'j ow, sloerige slobber sloddermichelt.
Ow sloeke 'esletten, dreuge van tevölle ònmundig zoepen.
Waor bunt de kouze? Alles verloren in de floribos,
biesterbaant de hande, graaiend naor iets wa'j neet zuukt.
Sektpol, buntgres lik 't wal. Kloeten sökke in 'n Gordiaanse knoop.
Ok nog rökke ligt daor op 'n hoop. Anmaken, 't mot en 't zal.
't Helpt neet wa'j daor ok maor räöst en wa'j daor ok maor vluukt.
Slòmpe water. Slònze zoezekater slabbert, roede wichelt.
Doo'je muuze in de bek. In de mage vuul i-j roepen.
Verknòffelde sporthemde, slok van 't dragen en 't afhangen.
Schraggelen veur de spegel zut e 'n schiwsel. Grauw de wangen.
Anmaken jao. Hoe vlög de tied? Wat hengt daor glinsternd in lòch?
Dat was i-j al jaoren kwiet. Horloge veur 't pòkkelen, äözen.
't Duren neet lange en mangs ha'j een spiksplinter ni-jen 'ekòch.
As 't zuken naor 'n spelde in de heu'jbarg. Allicht?
En der uut ròllen met 'n hitseg ding van 'n wicht.
't Is jao wat! Now he'k tied zat!
Gepubliceerd in De Moespot | 52e jaorgang no. 223 | september 2009 | Poëziepuntgl - jaargang 7 - nummer 3 - september 2009
Hans,
BeantwoordenVerwijderenda geet allemoale nog wal, duch mi'j. Un halve leeter foezel en ikke heb al ne verstroekelde bek en essig in de strotte anderndaags.
Mangs un onmundig mooi gedichte.
Joep