Quebec, mei
2016
William
Gadoury zag het getekend in de sterren
een
verborgen Maya-stad in de Mexicaanse jungle.
Goedgekeurd
door Het instituut Praktische Poëzie
dat een nederig chapeau boog voor de vijftienjarige.
Maya,
maar ja, mais, ...
Wetenschappers
staan versteld, media jubelt gloria.
Dan ’s anderdaags
deceptie de stad is fata morgana.
De
satelietbeelden geen ruïne maar ’n maïsakker
rechthoekige
structuren van verlaten voren ‘n milpa.
Geen
K’aak Chi, Mond van Vuur. Maar zoals William’s
evenouder,
zoonlief hartendief, niet in de waan
van de dag in hype meegezogen, mij gisteren
ook wist
te melden. De hoax allang had gezien.
Maya,
maar ja, mais, ...
Hij
herkende het staren in de Rorschachvlekken.
Maar toch
het denken verdient HiPP’s pluim
een maïsveld
ontdekken op deze wijze, bevestigt
weer een
andere wetmatigheid, de serendipiteit.
De zoeker
die zoekt vindt niets, maar iets anders.
