ONDER CONSTRUCTIE | Hans Mellendijk

onder constructie

het gevecht in de ònderschildering
de doodverf zo gelaoten
wat zol ik graag de schoonheid ervan 

zien verlaoten in grijnzend gries
intens en pigmentkorrel groot
de winterochtend in gelopen 
het licht zal vast nog wel kommen

‘n bu’jten raegen

een buultjen thee

een kuultjen jus

een kussen leefde

een vuiltje snot

een meultjen smeer

‘n ri-jtjen regels
‘n daaltje geld

‘n teiltje taal
‘n wiele wachten
‘n mijltje blad
een handje zeer

een kansje wagen
een bandje lucht
een randje vet
een richel rui
een wandtje tegels
een vlegel rand

een emmer even
een greppel grip
een lepel traan
een wake wolk
een potje leven
een teken talk

de toon nog niet gezet

‘n

OP ENS | Hans Mellendijk

Op ens

Mangs uut ’t niks kwam e d’ran

Mangs uut ’t niks löp daor ’n beest

Mangs uut ’t niks was daor de smacht

Mangs uut ’t niks ging e mooi liggen

Mangs uut ’t niks kwam daor de trein

Mangs uut ’t niks schot e zich deur ’t knie

Mangs uut ’t niks lag e in gruzzelementen

Mangs uut ’t niks ’n wagen van rechts

Mangs uut ’t niks wa’j daor in 't lech

Mangs uut ’t niks sneeuwen 't wit

Mangs uut ’t niks ondeugd in de gedachte

Mangs uut ’t niks trok e ’t geweer

Mangs uut ’t niks zag e ’t beeld

Mangs uut ’t niks ’n bokstessegesprek

Mangs uut ’t niks grip ’t ni-js mi-j bi-j de kael

Mangs uut ’t niks zwelt dri-jmaol ’t gejoel

Mangs uut ’t niks klonk daor ’t schot

Mangs uut ’t niks geld op de rekkening

Mangs uut ’t niks n dònderslag bi-j heldere hemel

Mangs uut ’t niks ’n gedicht gebrouwen

Mangs uut ’t niks de bocht uut evlaogen

Mangs uut ’t niks in de armen van ’n ander

Mangs uut ’t niks de zwaluw op ’n draod

Mangs uut ’t niks bu’j d’r

Mangs uut ’t niks kust de bokser zien tiggenstander

Mangs uut ’t niks scoort de midveur ’n goal

Mangs uut ’t niks piept ’t oor zien melodie

Mangs uut ’t niks uut de tied

Op ens

Niks!

Gepubliceerd in De Moespot | 61ste jaorgang no. 257 | meert 2018

SCHILDERING | Hans Mellendijk

Foto: © Hans Mellendijk

Schildering

Stroomopwaarts mijn ogen, ik rem.

Brandt daar licht door de wolken heen?

In oorschelpen hoor ik geluiden van ruis,

daal het dek af, ervaar de pracht.

De Waterbus keert, weer terug.

Stroomafwaarts verkleurt binnen tien

minuten Onze Lieve-Vrouwe-

kathedraal van eerst het zwartgrijs, via geel

naar wit dan weer naar het zwart.

De boot legt in tweeduister aan.

Naar Steenplein opklimmend. Ik wil

link naar hoe wonderen zich open-

baren op de Schelde, zo maar op een

maandagmiddag in oktober.

Foto: © Bert Bevers