Enerzijds ziet Hans de tegenstroom ontstaan. Anderzijds slaat het verval toe. De dichter zet als bemoediging haiku’s in.
Troostmachine
het veld kleurendoof
keert langzaam terug van det
gifgele schreden
het vanggewas vangt
mineralen, rogge en
gras bemesten groen
herinneringslaan
werkt op klinkplek klevenhorst
troostsessie verlicht
echter even maar
de tekstrobot neemt de hof
klaarblijkelijk waar
de bolletjeskers
in het toetsbordtuinieren
als bolletjesplant
op de kaart zetten
woekering van jeukwoorden
krabben helpt niet meer
de ketenpartners
shovelen sensibellen
uit zijn denksysteem
zuurstofsnorretje
snort lustig klanknabootsend
daarna voor een prik
kijkt gevaccineerd
de tijd geen trouwe partner
meer is en minder
staat, maar wegglijdend
van even naar eeuwigheid
de inkt vloeit een traan
mijn liefste in het
gedicht toelaten, dan toch
de hoop op een kier?
